CELLAT NE BİLSİN
Ağaç dallarında esintisinde sesin,
kokusunda hasretin,
Toprağa anlatmam!
Hasretimi alır içine defneder bedenimi
Ben göklere anlattım seni,
Belki kuşlarla selam uçurur;
Gönlüme düşürür Gül cemalini.
Hasret deme yüreğinden her an hissetmedikçe.
Cellat ne bilsin benim hasretimi.
Belki kelebekler anlar hayatın kıymetini!
Zâlima sorsan bilmez, sevenin değerini!
Kimse bilmez yaşayanın kıymetini!
İllet gelmedikçe bilmez, bedenin sıhhatini!
Ölüm gelmedikçe anlamaz, hayatın değerini!
İki kelimeyle biçer, insan kıymetini.
Melek deme zulüm görmedikçe;
Aşık deme gönülden sevmedikçe.
Kader deme;Gönül fidanları divane Gönül'e ekmedikçe...