“Doktorların suratı asık” diyen vatandaş,
Sen hiç 36 saat nöbet tuttun mu?
36 saat poliklinik, servis, ameliyathane, doğumhane arasında koşturdun mu?
Hayata “merhaba” demeden ölen bebekler gördükten sonra hala hiç bir şey olmamış gibi etrafa gülücükler saçtın mı?
Efendim “o sizin işiniz, girerken bilmiyor muydunuz?” diyorsunuz! Girerken insanlığımızı, duygularımızı, hislerimizi kapıda mı bıraktık ey boşboğaz!?
“Karşılığında çuvalla para alıyorsunuz!” diyenlere de iki kelam edelim. Bizim kazancımız öyle çuvalla muvalla değil!
Alınteri ile.
Ama “Çok kazanıyorlar, gözleri doymuyor” deyip milletin gözlerini bize çevirtenler, bu arada çuvallarını doldurup paraları götürdüler!
Ülkenin zeki, düşünen, üreten gençleri, başka ülkelerde gelecek arama çalışmaları yapıyor artık. Başka ülkelerde icatlar yapıp oraya para kazandırıyorlar.
Peki burada kalanlar?
Onlar, ağır çalışma koşullarında, her gün şiddete, hakarete, şikayete uğrayarak işlerini yapmaya çalışıyorlar.
Durup dinlenmeden!
12 saat yetmez, 24 saat!
24 yetmez 36 saat çalışarak!
İşi bitip eve dönerken de yolda uykusuzluktan, yorgunluktan, bitkinlikten, belki de tansiyonu düşüp baygınken, bir tırın altında hayatını teslim ediyorlar!
Asistan Rumeysa’nın kanlı fotoğrafına iyi bakın bayanlar baylar!
Bu gencecik, hayatının baharındaki, bir ailenin umudu güzel insan, 36 saat çalıştıktan sonra evine dönerken bir Tırın altına girdi, orada son nefesini verdi!
“Doktorların suratı neden sürekli asık?” diye şikayet eden vatandaş, doktorun enerjisi kalmış olsa önce hayatını kurtarırdı değil mi?
Dr. Deniz Arslan
